Kröller-Müller Museum

In het kader van de culturele woensdag heb ik vandaag het Kröller-Müller Museum bezocht.
Na een behoorlijk lange reis en een korte fietstocht arriveerden ik samen met een aantal klasgenoten keurig op tijd bij het Kröller-Müller Museum in Otterloo.

Na een korte introductie van Wim Marseille bij het Rietveld paviljoen waren we vrij om het park te gaan bezichtigen. Het Rietveld Paviljoen was helaas (vanwege onderhoud) van al zijn beelden ontdaan wat het paviljoen enigszins leeg maakte. Het paviljoen is qua lijnenspel en transparantie bijzonder sterk ontworpen en na goed bestuderen van alle onderdelen kwamen we erachter dat alles bijzonder strak op elkaar is "uitgelijnd" en er prachtige vlakken te zien zijn!

 het Rietveld Paviljoen

Het hele park staat natuurlijk vol met prachtige beelden, maar omdat ik niet van plan ben dit bericht tot diep in de nacht door te typen zal ik drie beelden/installaties eruit pikken die ik erg interessant vond.

 Amfitheater - Marta Pan

Op een gazon strook in het park rijst ineens uit het niets een klein amfitheater omhoog, dit theater is opgebouwd uit een een ellips vorm met daaromheen een ellips vormige tribune. Het bijzondere van dit kunstwerk is dat het vanuit verschillende hoeken en standpunten je stem allerlei vreemde akoestische vervormingen geeft.

Jean Dubuffet - 9 jarden d'emai

Misschien wel het meest bijzondere kunstwerk wat ik vandaag heb gezien, de abstractie en het rare reliëf geven je het idee of je in een driedimensionale kindertekening aan het wandelen bent!

Lawrence Weiner - Een verzameling van

Ik heb ook voor dit kunstwerk gekozen omdat ik erg houd van kunstwerken die "iets" doen met hun omgeving. Dit werk van Lawrence Weiner maakt van het gazon voor de ingang een spannende compositie. Door het kunstwerk steeds van verschillende hoeken te bekijken vallen er steeds weer nieuwe dingen te zien.

Tot zover het Kröller-Müller Museum. Zoals ik al eerder had gezegd kan ik nog wel drie bloggen vullen met beelden die ik vandaag gezien. Mocht je interesse zijn gewekt door deze beelden dan kan ik je zeker aanraden het Kröller-Müller Museum te bezoeken want het is de lange reis zeker waard!

PS. De oplettende lezer heeft waarschijnlijk opgemerkt dat het bericht van vorige week nog ontbreekt... Door technische problemen is dit bericht wat vertraagd, maar spoedig zal hij te lezen zijn!

Kinetische lijn

Op de link hieronder kunnen jullie het resultaat zien van de kinetische lijn van mijzelf, Jorrit, Mart en Milan. Veel studenten kozen voor een kleinschalige aanpak, wij dachten daar echter anders over en probeerden de lompste, meest luidruchtigste en gevaarlijkste lijn te creëren...

klik klik klik klik klik klik
http://www.youtube.com/watch?v=W67AaHEIgiI 

De barrière

Op woensdag 8 september kregen mijn groepsleden en ik de opdracht een barrière te bedenken.
Deze barrière mocht vrij worden geïnterpreteerd en het resultaat moest worden vastgelegd.
Na een brainstorm sessie met ons groepje kwamen wij op het idee om de barrière niet als iets fysieks te maken maar meer een sociale barrière...

Iedereen die met het openbaar vervoer reist herkent deze situatie misschien wel: een volle bus/trein etc. waarin mensen die op de zitjes zitten hun zitplek afbakenen door het neerleggen van hun tas. Deze barrière zorgt ervoor dat mensen die willen gaan zitten moeten gaan vragen of ze er mogen zitten. Op deze manier ontstaat er voor de reiziger twee barrières die hij moet overwinnen om te kunnen zitten.

Wij vroegen ons af of we dit soort barrières binnen school konden creëren om zo te kijken of de studenten van de HKU bereid zijn deze sociale barrières te doorbreken.

Het Auditorium:
Het leek ons een nog beter idee om de barriere zo dicht mogelijk bij ons te houden en daarom kozen we voor het auditorium als plek voor ons experiment.
Het aantal stoelen in de zaal hebben we verminderd zodat we er precies genoeg hadden voor alle studenten. Vervolgens hebben we een nieuwe opstelling gemaakt die er voor zorgt dat iedereen krap op elkaar zat.

De opstelling

Start:

Ons project kon beginnen, de stoelen stonden klaar en de mensen begonnen langzaam binnen te stromen. Het was opvallend om te zien dat vooral de studenten die als eerste binnen kwamen niks van de nieuwe opstelling merkte en gewoon willekeurig gingen zitten in de zaal. Ons groepje had zich alvast onder de stoelen verdeeld en tassen klaargelegd..

Nadat het auditorium goed gevuld was begonnen er al "eilandjes" te ontstaan van groepen studenten.

Al snel bleek dat er overal barrières waren en dat de laatkomers geen plek meer konden vinden. De laatkomers weigerden op de losse plekken te gaan zitten of te vragen of ze op de plekken met tassen konden zitten. Het resultaat was uiteindelijk dat de laatkomers op de grond gingen zitten of andere stoelen buiten het lokaal gingen zoeken. De sociale barrière bleek dus toch te groot.

Conclusie:

Met die korte experiment kwamen we er achter hoeveel macht je eigenlijk hebt om mensen een bepaalde kant op te sturen door middel van het veranderen van een ruimte. Ook zagen we dat het voor veel mensen toch moeilijk is sociale barrieres te doorbreken.

   

Welkom

Beste lezers,

Op deze blog zal ik jullie wekelijks op de hoogte houden van onze activiteiten op de Culturele Woensdag en natuurlijk alle dingen die mij interesseren en betrekking hebben tot ons vakgebied!
Veel leesplezier en tot snel!