De barrière

Op woensdag 8 september kregen mijn groepsleden en ik de opdracht een barrière te bedenken.
Deze barrière mocht vrij worden geïnterpreteerd en het resultaat moest worden vastgelegd.
Na een brainstorm sessie met ons groepje kwamen wij op het idee om de barrière niet als iets fysieks te maken maar meer een sociale barrière...

Iedereen die met het openbaar vervoer reist herkent deze situatie misschien wel: een volle bus/trein etc. waarin mensen die op de zitjes zitten hun zitplek afbakenen door het neerleggen van hun tas. Deze barrière zorgt ervoor dat mensen die willen gaan zitten moeten gaan vragen of ze er mogen zitten. Op deze manier ontstaat er voor de reiziger twee barrières die hij moet overwinnen om te kunnen zitten.

Wij vroegen ons af of we dit soort barrières binnen school konden creëren om zo te kijken of de studenten van de HKU bereid zijn deze sociale barrières te doorbreken.

Het Auditorium:
Het leek ons een nog beter idee om de barriere zo dicht mogelijk bij ons te houden en daarom kozen we voor het auditorium als plek voor ons experiment.
Het aantal stoelen in de zaal hebben we verminderd zodat we er precies genoeg hadden voor alle studenten. Vervolgens hebben we een nieuwe opstelling gemaakt die er voor zorgt dat iedereen krap op elkaar zat.

De opstelling

Start:

Ons project kon beginnen, de stoelen stonden klaar en de mensen begonnen langzaam binnen te stromen. Het was opvallend om te zien dat vooral de studenten die als eerste binnen kwamen niks van de nieuwe opstelling merkte en gewoon willekeurig gingen zitten in de zaal. Ons groepje had zich alvast onder de stoelen verdeeld en tassen klaargelegd..

Nadat het auditorium goed gevuld was begonnen er al "eilandjes" te ontstaan van groepen studenten.

Al snel bleek dat er overal barrières waren en dat de laatkomers geen plek meer konden vinden. De laatkomers weigerden op de losse plekken te gaan zitten of te vragen of ze op de plekken met tassen konden zitten. Het resultaat was uiteindelijk dat de laatkomers op de grond gingen zitten of andere stoelen buiten het lokaal gingen zoeken. De sociale barrière bleek dus toch te groot.

Conclusie:

Met die korte experiment kwamen we er achter hoeveel macht je eigenlijk hebt om mensen een bepaalde kant op te sturen door middel van het veranderen van een ruimte. Ook zagen we dat het voor veel mensen toch moeilijk is sociale barrieres te doorbreken.