De Flevotocht

Vandaag geen wandelroutes of bouwwerken, maar een ouderwetse bustocht door de jongste provincie van Nederland. Op het programma stonden diverse landschap kunstwerken en sculpturen.
Om half 10 stipt vertrok de touringcar richting onze eerste stop: het groene kathedraal van Marinus Boezem. Omdat we vandaag weer erg veel hebben gezien heb ik hieronder een aantal foto's geplaatst en beschreven van de werken die ik erg interessant vond vandaag.

De negatieve kathedraal.

De positieve kathedraal.

Het kunstwerk van Marinus Boezem bestaat uit een negatieve en positieve plattegrond van de kathedraal van Reims. Ik vond het fascinerend om te zien dat positieve en negatieve ruimte zoveel invloed hebben op de beleving van de schaal. De negatieve kathedraal leek voor mijn gevoel veel groter omdat deze niet ingevuld was maar juist gevuld met "leegte".

Aardzee van Piet Slegers.

Dit stukje landschap van Piet Slegers vond ik één van de mooiste werken van de hele tour. Het is op het eerste gezicht niet een heel bijzonder park, maar de golvende heuvels en krommende routing maken het landschap erg ritmisch dynamisch. Het is een prettige plek tussen het veelal rechte en geometrische polderlandschap echter is deze ligging ook erg jammer ik had dit werk graag wel eens in een stedelijke omgeving willen zien.

Richard Serra - Sea level.

Dit land-art werk van Richard Serra staat in Zeewolde en is ontstaan doordat Richard Serra gefascineerd was door het feit dat Zeewolde onder de zeebodem ligt. De betonnen muur stelt de zeebodem voor en door langs de muur te lopen kan je weer boven de zeebodem uitkomen. Ik vond dit werk indrukwekkend door de omvang en de plek die het neemt in het landschap.

Exposure van Anthony Gormley.

Het afbeelden van de mens staat centraal in de werken van Anthony Gormbley. Ook bij dit werk aan het Markenmeer staat een groot mens figuur afgebeeld. Toen ik op het beeld afliep leek deze in eerste instantie veel verder te staan dan dat ik dacht. De hele pier heeft geen markante punten en is heel liniar en daardoor vervaagt je gevoel van schaal, helemaal als er op het einde nog een groot mens figuur staat. Het werk is voor de vorm goed om van een afstand te zien en van dichtbij eigenlijk alleen nog maar interessant om de constructie goed te bestuderen.  Je kan zien dat er aan de constructie veel aandacht is besteed en dat deze niet alleen vanuit het constructieve gedachte is ontworpen.

Polderland Garden of Love and Fire (1992 – 1997) van Daniel Libeskind

 

 

Annet kondigde dit werk al in de bus aan en was tijdens die beschrijving al bijna niet te volgen. Het moest hier gaan om een meditatief doolhof. Ik heb geprobeerd de ruimtes en transcendente licht te ervaren, maar door de vele studenten viel er weinig te mediteren. Het werk zag er met zijn lijnen en vormen erg spannend uit maar de diepere laag kon ik niet helemaal bevatten. Ik begreep ook niet waarom er voor grind gekozen was als onderlaag. Het mag dan misschien "iets" meditatiefs hebben maar het lichtspel doet door het grind helemaal niet mee op de ondergrond.

Tot zover mijn bericht over de Flevo tocht. Ik vond het een erg leuke dag omdat ik land-art een bijzondere stroming in de kunst vind. Kunstwerken zijn meestal klein, maar omdat de schaal in het landschap veel groter is kun je de werken op een heel andere manier ervaren.