Duurzaam Duiven...

Zoals de titel misschien al verklapte zijn wij vandaag naar het dorp Duiven geweest.
Ditmaal niet voor een nieuwe tentoonstelling of een indrukwekkend landschap maar wij hebben een energie opwekkende afval verbrand centrale bezocht.

Deze centrale zorgt ervoor dat onder andere al het afval uit Utrecht verwerkt/verbrand wordt en vervolgens wordt omgezet in "duurzame" energie. Ik heb duurzaam tussen aanhalingstekens gezet omdat ik mij afvraag of afval als brandstof wel duurzaam genoeg is.

Na een korte introductie kregen wij een gele helm opgezet en een veiligheidsbril aangeboden en kon de rondleiding door de centrale beginnen. De gehele rondleiding was interessant maar, omdat ik al bekend ben met de werking van de centrale heb ik niet veel nieuws gezien. De fabriek zelf met zijn industriële karakter was natuurlijk erg gaaf om te zien. Bij het zien van al het afval dat verwerkt wordt krijg ik toch altijd een beetje schaamte. Hoe krijgen we het toch voor elkaar zo verschrikkelijk veel afval te produceren?

Terug in de introductie zaal kregen wij de mogelijkheid vragen te stellen. Ik verbaasde mij tijdens de introductie al over het feit, dat de fabriek in handen is van een groep "durfkapitalisten". Nu snap ik wel dat er geld nodig is om de fabriek te laten groeien en duurzamer te worden maar naar mijn menig verlies je snel geloofwaardigheid als de duurzame centrale in handen is van mensen die alleen maar om geld geven.

Vervolgens was er een man van de gemeente aanwezig die een presentatie gaf over twee bedrijventerreinen die door middel van stimulans van de gemeente steeds duurzamer moesten worden.
Ook hier ging het na loop van tijd meer over productie en geld. De oplossingen die de gemeente bedenkt en probeert door te voeren zijn allemaal mooi meegenomen maar zijn naar mijn mening (en die van Wim en vele anderen...) niet rigoureus genoeg om daadwerkelijk veranderingen teweeg te brengen.
De gemeente en fabrieken nemen steeds maar 1 stap maar om echt daadwerkelijk duurzaamheid te laten werken moeten er misschien wel 10 stappen genomen worden.

Na de presentatie van de gemeente heeft Wim nog een korte presentatie gehouden over de IKEA. Deze presentatie ging over wat IKEA doet om duurzamer te zijn. Ook hier weer veel mooie oplossingen maar nog steeds niet de werkelijke duurzame oplossingen waar ik zo benieuwd naar ben. Het zou hypocriet van mij zijn om nu de IKEA zwart te maken omdat ik pas geleden mijn kamer heb gevuld met allemaal goedkope IKEA producten. Wel vind ik dat de IKEA meer moet nadenken over een langere levensduur voor zijn producten. Ik ga proberen als mijn IKEA spullen hun houdbaarheid datum hebben bereikt er een goede bestemming voor te vinden.

Ik merkte na vandaag dat ik steeds kritischer naar duurzame energie begin te kijken en snap nu ook waarom alles ineens duurzaam moet worden. Duurzaam is voor een hoop mensen gewoon een middel geworden om snel geld te verdienen. Ik hoop dat dit snel gaat veranderen maar ik ben bang dat zolang durfkapitalisten en geld de duurzaamheid in handen houden dit niet niet snel gaat gebeuren.

PS. Misschien behoorlijk saai zo'n lap tekst zonder foto's... Wees gerust de foto's volgen nog!

Zitvlees

Ook op de "film" dag was ik present!

Doordat de instelling die wij gingen bezoeken het aantal bezoekers opeens niet meer aan kon hebben wij op de Culturele Woensdag van 10/11 een aantal films gekeken die in het teken stonden van duurzaamheid en millieu. Op het programma stonden: Earth, Manufactured landscapes en The taste of waste.

Over de eerste film Earth had ik veel positieve geluiden gehoord en ik moet zeggen dat ik na het zien van de film ook erg onder de indruk was. De beelden en diersoorten die voorbij komen zijn zo ongelofelijk mooi en fascinerend. Na het zien van de film besef ik mij hoe kwetsbaar de natuur is en dat wij er alles aan moeten om de natuur zo goed mogelijk te beschermen.

De tweede film Manufactured landscapes ging over geheel andere landschappen, namelijk de landschappen die wij mensen creëren door globalisering en industrialisatie. Ook hier weer ongelofelijk mooie beelden maar dan in een geheel andere context. Het was gewoon griezelig om te zien hoe wij als mensen de natuur vernietigen en er giftige/surrealistische landschappen voor terug brengen. Ik denk dat ik als persoon weinig aan deze landschappen kan veranderen maar ik ben mij er nu wel bewust van hoe industrialisatie de natuur vernietigt.

Film drie, The taste of waste is een film die gaat over hoeveel goed eten/producten er klakkeloos weggegooid worden door ons als maatschappij. Ook door deze film besef ik mij weer hoe slecht wij met eten omgaan. We zijn zo verwend dat wij het normaal vinden dat kromme komkommers weggegooid worden en dat er machines bestaan die keuren of een tomaat wel rood genoeg is...
Dit zijn nog maar enkele voorbeelden. Ik vond het jammer dat we de film niet helemaal hebben afgekeken, maar ik ga hem zeker opzoeken op het net.

Als afsluitende opdracht, hebben wij groepjes gevormd en hebben wij gebrainstormd over wat wij belangrijk vinden aan duurzaamheid en hoe we daar een statement van kunnen maken. Omdat de laatste film (The taste of waste) zo'n indruk heeft gemaakt en dicht bij ons staat gaan wij een statement maken over hoe wij als maatschappij met eten omgaan.

Heerenveen

Ik was erbij!

Op de tweede Culturele Woensdag zijn we richting het hoge noorden gegaan. Op deze dag hebben we rondom Heerenveen verschillende plekken bezocht en bekeken. Het thema van deze dag was: de snelheid en traagheid in de cultuur en natuur.

De dag begon natuurlijk met een lange reis richting het noorden, om ervoor te zorgen dat wij ons niet teveel vervelden hadden we de opdracht gekregen om tijdens de reis al het thema op foto vast te leggen.

Traag groeiend.

Voorbij vliegend landschap

De eerste stop van de dag was het Belvedere museum in het landschap Oranje Woud. Het museum zag er van een afstand al bijzonder uit. Dit kwam vooral door het materiaal gebruik wat een groot contrast vormde met het omliggende weiland. Het kanaal wat door het museum ging vond ik een erg mooi onderdeel van het gebouw wat er tevens voor zorgde dat het museum onderdeel van het hele landschap wordt.

De tentoonstelling vond ik niet erg groot maar had daartegenin wel een aantal mooie abstracte werken van Theo van Doesburg en Wim Biewenga.

Het kanaal wat uitmond bij een villa van de Oranjes.

Een abstracte compositie van Theo van Doesburg.

Na het korte bezoek van het museum gingen wij verder met een lange wandeling door het Oranje Woud. Tijdens deze wandeling mocht het eerste half uur niet gesproken worden en moest je nadenken over wat voor jouw snelheid en traagheid in de natuur betekend. Een half uur stil zijn en nadenken lijkt op het eerste gezicht geen moeilijke opgave, maar om je te concentreren op een gedachte in een volledig stille omgeving is erg moeilijk. Ik tijdens de wandeling een aantal dingen gefotografeerd die mij opvielen in het kader van snelheid en traagheid. De stilte en rust in het landschap waren erg indrukwekkend omdat ik dit als "stadsjongen" niet gewend ben. Door de stilte kon ik wel beter het landschap in mij opnemen en vielen mij kleine details steeds meer op.

Langzame waterkringen.

Een langzame ontwikkeling.

Na de wandeling kwamen we uit bij het Ecokathedraal van Le Roy. Dit Park is het levenswerk van landschapsarchitect Louis le Roy. In het park is restmateriaal van stratenmakers omgezet tot een complexe constructie, zonder tekening en geheel afhankelijk van het materiaal dat Le roy aangeleverd krijgt door de gemeente. Le Roy probeerd door deze constructies te laten zien dat de mens (wij) onze energie weer moeten leren gebruiken en minder afhankelijk moeten worden van technische hulpmiddelen. Ik vind dit een erg interessante gedachte omdat ik zelf ook al bijna niet meer zonder technische hulpmiddelen kan.

Het hele park geeft het gevoel of de tijd hier geen rol speelt. De oude constructies zijn overwoekerd door alle planten en bomen in het park. Alles gaat gewoon zijn eigen gang en wordt niet aangetast door menselijke ingrepen. Dat een (oude) man dit allemaal (met de hand!) heeft aangelegd is echt heel indrukwekkend maar dat hij door het hergebruiken van de materialen zo'n waanzinnige omgeving kan creëren is nog veel indrukwekkender.

Detail van het virtuoze stapelwerk van Le Roy.

Ouder stapelwerk overwoekerd.