Heerenveen

Ik was erbij!

Op de tweede Culturele Woensdag zijn we richting het hoge noorden gegaan. Op deze dag hebben we rondom Heerenveen verschillende plekken bezocht en bekeken. Het thema van deze dag was: de snelheid en traagheid in de cultuur en natuur.

De dag begon natuurlijk met een lange reis richting het noorden, om ervoor te zorgen dat wij ons niet teveel vervelden hadden we de opdracht gekregen om tijdens de reis al het thema op foto vast te leggen.

Traag groeiend.

Voorbij vliegend landschap

De eerste stop van de dag was het Belvedere museum in het landschap Oranje Woud. Het museum zag er van een afstand al bijzonder uit. Dit kwam vooral door het materiaal gebruik wat een groot contrast vormde met het omliggende weiland. Het kanaal wat door het museum ging vond ik een erg mooi onderdeel van het gebouw wat er tevens voor zorgde dat het museum onderdeel van het hele landschap wordt.

De tentoonstelling vond ik niet erg groot maar had daartegenin wel een aantal mooie abstracte werken van Theo van Doesburg en Wim Biewenga.

Het kanaal wat uitmond bij een villa van de Oranjes.

Een abstracte compositie van Theo van Doesburg.

Na het korte bezoek van het museum gingen wij verder met een lange wandeling door het Oranje Woud. Tijdens deze wandeling mocht het eerste half uur niet gesproken worden en moest je nadenken over wat voor jouw snelheid en traagheid in de natuur betekend. Een half uur stil zijn en nadenken lijkt op het eerste gezicht geen moeilijke opgave, maar om je te concentreren op een gedachte in een volledig stille omgeving is erg moeilijk. Ik tijdens de wandeling een aantal dingen gefotografeerd die mij opvielen in het kader van snelheid en traagheid. De stilte en rust in het landschap waren erg indrukwekkend omdat ik dit als "stadsjongen" niet gewend ben. Door de stilte kon ik wel beter het landschap in mij opnemen en vielen mij kleine details steeds meer op.

Langzame waterkringen.

Een langzame ontwikkeling.

Na de wandeling kwamen we uit bij het Ecokathedraal van Le Roy. Dit Park is het levenswerk van landschapsarchitect Louis le Roy. In het park is restmateriaal van stratenmakers omgezet tot een complexe constructie, zonder tekening en geheel afhankelijk van het materiaal dat Le roy aangeleverd krijgt door de gemeente. Le Roy probeerd door deze constructies te laten zien dat de mens (wij) onze energie weer moeten leren gebruiken en minder afhankelijk moeten worden van technische hulpmiddelen. Ik vind dit een erg interessante gedachte omdat ik zelf ook al bijna niet meer zonder technische hulpmiddelen kan.

Het hele park geeft het gevoel of de tijd hier geen rol speelt. De oude constructies zijn overwoekerd door alle planten en bomen in het park. Alles gaat gewoon zijn eigen gang en wordt niet aangetast door menselijke ingrepen. Dat een (oude) man dit allemaal (met de hand!) heeft aangelegd is echt heel indrukwekkend maar dat hij door het hergebruiken van de materialen zo'n waanzinnige omgeving kan creëren is nog veel indrukwekkender.

Detail van het virtuoze stapelwerk van Le Roy.

Ouder stapelwerk overwoekerd.