Woensdag 1 december

Aan alles komt een eind, zo ook aan de culturele woensdagen van blok 2.
Op de laatste CW van dit blok kregen we per groepje de opdracht om een filmpje te maken waarin wij een statement moesten maken op het gebied van duurzaamheid.
Omdat er weinig tijd was voor dit filmpje zijn we meteen aan de slag gegaan. Het viel niet mee om snel een idee te bedenken. De beste ideeën duiken op de meest vreemde momenten op. Zo ook ons idee: nadat Mart naar de wc was geweest en zijn handen had gewassen merkte hij op dat hij wel een stuk of tien papiertjes nodig had om zijn handen droog te maken. Toen kwamen bij hem de vragen, Waarom heb ik zoveel papier en nodig? en waarom gebruiken wij überhaupt papier om onze handen droog te maken op de HKU?
Tijd om de camera te pakken en op onderzoek te gaan!

VIBA-expo en SVE expositie

Woensdag 24 november zijn we te gast geweest bij de VIBA-expo vlakbij de Brabant Hallen in Den Bosch. De hele dag was gericht op duurzaam bouwen met specifieke aandacht voor innovatief groen.

De koffie in den Bosch smaakte goed.

Dag dag begon met een introductie door Matin Bakker die werkzaam is voor de Provincie Noord-Brabant bureau Milieu-innovatie. Volgens een strak programma begonnen we een rondleiding door de SVE expositie. Op de expostie waren veel duurzame oplossingen te zien voor duurzaam bouwen.
Het was jammer om te zien dat veel van deze producten niet echt praktisch waren en niet de schoonheidsprijs verdienden. Met name strobalen muur waar de rondleider erg enthousiast was, riep bij mij een hoop vragen op. De muren waren veel duurzamer en goedkoper maar zijn zo kwetsbaar voor vocht en worden door hun dikte (een strobalen muur wordt al snel 600cm dik!) erg onhandelbaar.
Er waren ook veel interessante oplossingen te zien voor het opvangen van regenwater door middel van groene daken. Ik vond dit interessant omdat steden en dorpen steeds "verharder" worden en er minder wordt nagedacht over wat we met regenwater kunnen doen.

De strobalen muur.

Na de rondleiding was er een lezing van landschaparchitect Thomas Jansen. Hij liet veel projecten zien waarbij er steeds veel aandacht was voor duurzaamheid en de verbetering van biodiversiteit.
Het was een erg interessante lezing, omdat ik nu het idee had echt duurzame oplossingen te zien die daadwerkelijk op grote schaal werden toegepast. Hulde voor deze man!

De lezing van Thomas Jansen werd na een lange pauze voortgezet door Stef Janssen (groene innovator van Daklab). De lezing van Stef Janssen stond meer in het taken van technische oplossingen en innovaties op gebied van duurzaamheid. Stef weet met zijn energie en enthousiasme echt een heel goed verhaal te vertellen. Het idee voor de waterslinger vond ik een van de interessantste ideeën en ik ben ook erg benieuwd hoe dit uitgevoerd gaat worden. Het was ook erg grappig om te zien dat Stef de meest bizarre ideeën heeft maar ik ben er van overtuigde dat je alleen door deze bizarre ideeën op baanbrekende oplossingen komt. Ook hulde voor deze man!

Als afsluiter van de dag hebben we een groepsopdracht gedaan. Mijn groepje koos de opdracht om een manier te bedenken hoe wonen in een "groene" woning niet meer zo'n grote stap is voor woningzoekende. Wij bedachten het concept: "proef wonen in een groene omgeving". Dit concept hebben wij vervolgens gepresenteerd aan de jury van de SVE expositie (Martin Bakker, Thomas Jansen en Stef Janssen).

De jury.

Foto's uit Duiven

Zoals beloofd hier wat foto's van de afval energiecentrale in Duiven.

Present! Hier samen met Mart op de foto, zichtbaar onder de indruk van hetgeen dat boven onze gele helmen afspeelt.

De "schone" rookpluimen.

De afvalcentrale.

Duurzaam Duiven...

Zoals de titel misschien al verklapte zijn wij vandaag naar het dorp Duiven geweest.
Ditmaal niet voor een nieuwe tentoonstelling of een indrukwekkend landschap maar wij hebben een energie opwekkende afval verbrand centrale bezocht.

Deze centrale zorgt ervoor dat onder andere al het afval uit Utrecht verwerkt/verbrand wordt en vervolgens wordt omgezet in "duurzame" energie. Ik heb duurzaam tussen aanhalingstekens gezet omdat ik mij afvraag of afval als brandstof wel duurzaam genoeg is.

Na een korte introductie kregen wij een gele helm opgezet en een veiligheidsbril aangeboden en kon de rondleiding door de centrale beginnen. De gehele rondleiding was interessant maar, omdat ik al bekend ben met de werking van de centrale heb ik niet veel nieuws gezien. De fabriek zelf met zijn industriële karakter was natuurlijk erg gaaf om te zien. Bij het zien van al het afval dat verwerkt wordt krijg ik toch altijd een beetje schaamte. Hoe krijgen we het toch voor elkaar zo verschrikkelijk veel afval te produceren?

Terug in de introductie zaal kregen wij de mogelijkheid vragen te stellen. Ik verbaasde mij tijdens de introductie al over het feit, dat de fabriek in handen is van een groep "durfkapitalisten". Nu snap ik wel dat er geld nodig is om de fabriek te laten groeien en duurzamer te worden maar naar mijn menig verlies je snel geloofwaardigheid als de duurzame centrale in handen is van mensen die alleen maar om geld geven.

Vervolgens was er een man van de gemeente aanwezig die een presentatie gaf over twee bedrijventerreinen die door middel van stimulans van de gemeente steeds duurzamer moesten worden.
Ook hier ging het na loop van tijd meer over productie en geld. De oplossingen die de gemeente bedenkt en probeert door te voeren zijn allemaal mooi meegenomen maar zijn naar mijn mening (en die van Wim en vele anderen...) niet rigoureus genoeg om daadwerkelijk veranderingen teweeg te brengen.
De gemeente en fabrieken nemen steeds maar 1 stap maar om echt daadwerkelijk duurzaamheid te laten werken moeten er misschien wel 10 stappen genomen worden.

Na de presentatie van de gemeente heeft Wim nog een korte presentatie gehouden over de IKEA. Deze presentatie ging over wat IKEA doet om duurzamer te zijn. Ook hier weer veel mooie oplossingen maar nog steeds niet de werkelijke duurzame oplossingen waar ik zo benieuwd naar ben. Het zou hypocriet van mij zijn om nu de IKEA zwart te maken omdat ik pas geleden mijn kamer heb gevuld met allemaal goedkope IKEA producten. Wel vind ik dat de IKEA meer moet nadenken over een langere levensduur voor zijn producten. Ik ga proberen als mijn IKEA spullen hun houdbaarheid datum hebben bereikt er een goede bestemming voor te vinden.

Ik merkte na vandaag dat ik steeds kritischer naar duurzame energie begin te kijken en snap nu ook waarom alles ineens duurzaam moet worden. Duurzaam is voor een hoop mensen gewoon een middel geworden om snel geld te verdienen. Ik hoop dat dit snel gaat veranderen maar ik ben bang dat zolang durfkapitalisten en geld de duurzaamheid in handen houden dit niet niet snel gaat gebeuren.

PS. Misschien behoorlijk saai zo'n lap tekst zonder foto's... Wees gerust de foto's volgen nog!

Zitvlees

Ook op de "film" dag was ik present!

Doordat de instelling die wij gingen bezoeken het aantal bezoekers opeens niet meer aan kon hebben wij op de Culturele Woensdag van 10/11 een aantal films gekeken die in het teken stonden van duurzaamheid en millieu. Op het programma stonden: Earth, Manufactured landscapes en The taste of waste.

Over de eerste film Earth had ik veel positieve geluiden gehoord en ik moet zeggen dat ik na het zien van de film ook erg onder de indruk was. De beelden en diersoorten die voorbij komen zijn zo ongelofelijk mooi en fascinerend. Na het zien van de film besef ik mij hoe kwetsbaar de natuur is en dat wij er alles aan moeten om de natuur zo goed mogelijk te beschermen.

De tweede film Manufactured landscapes ging over geheel andere landschappen, namelijk de landschappen die wij mensen creëren door globalisering en industrialisatie. Ook hier weer ongelofelijk mooie beelden maar dan in een geheel andere context. Het was gewoon griezelig om te zien hoe wij als mensen de natuur vernietigen en er giftige/surrealistische landschappen voor terug brengen. Ik denk dat ik als persoon weinig aan deze landschappen kan veranderen maar ik ben mij er nu wel bewust van hoe industrialisatie de natuur vernietigt.

Film drie, The taste of waste is een film die gaat over hoeveel goed eten/producten er klakkeloos weggegooid worden door ons als maatschappij. Ook door deze film besef ik mij weer hoe slecht wij met eten omgaan. We zijn zo verwend dat wij het normaal vinden dat kromme komkommers weggegooid worden en dat er machines bestaan die keuren of een tomaat wel rood genoeg is...
Dit zijn nog maar enkele voorbeelden. Ik vond het jammer dat we de film niet helemaal hebben afgekeken, maar ik ga hem zeker opzoeken op het net.

Als afsluitende opdracht, hebben wij groepjes gevormd en hebben wij gebrainstormd over wat wij belangrijk vinden aan duurzaamheid en hoe we daar een statement van kunnen maken. Omdat de laatste film (The taste of waste) zo'n indruk heeft gemaakt en dicht bij ons staat gaan wij een statement maken over hoe wij als maatschappij met eten omgaan.

Heerenveen

Ik was erbij!

Op de tweede Culturele Woensdag zijn we richting het hoge noorden gegaan. Op deze dag hebben we rondom Heerenveen verschillende plekken bezocht en bekeken. Het thema van deze dag was: de snelheid en traagheid in de cultuur en natuur.

De dag begon natuurlijk met een lange reis richting het noorden, om ervoor te zorgen dat wij ons niet teveel vervelden hadden we de opdracht gekregen om tijdens de reis al het thema op foto vast te leggen.

Traag groeiend.

Voorbij vliegend landschap

De eerste stop van de dag was het Belvedere museum in het landschap Oranje Woud. Het museum zag er van een afstand al bijzonder uit. Dit kwam vooral door het materiaal gebruik wat een groot contrast vormde met het omliggende weiland. Het kanaal wat door het museum ging vond ik een erg mooi onderdeel van het gebouw wat er tevens voor zorgde dat het museum onderdeel van het hele landschap wordt.

De tentoonstelling vond ik niet erg groot maar had daartegenin wel een aantal mooie abstracte werken van Theo van Doesburg en Wim Biewenga.

Het kanaal wat uitmond bij een villa van de Oranjes.

Een abstracte compositie van Theo van Doesburg.

Na het korte bezoek van het museum gingen wij verder met een lange wandeling door het Oranje Woud. Tijdens deze wandeling mocht het eerste half uur niet gesproken worden en moest je nadenken over wat voor jouw snelheid en traagheid in de natuur betekend. Een half uur stil zijn en nadenken lijkt op het eerste gezicht geen moeilijke opgave, maar om je te concentreren op een gedachte in een volledig stille omgeving is erg moeilijk. Ik tijdens de wandeling een aantal dingen gefotografeerd die mij opvielen in het kader van snelheid en traagheid. De stilte en rust in het landschap waren erg indrukwekkend omdat ik dit als "stadsjongen" niet gewend ben. Door de stilte kon ik wel beter het landschap in mij opnemen en vielen mij kleine details steeds meer op.

Langzame waterkringen.

Een langzame ontwikkeling.

Na de wandeling kwamen we uit bij het Ecokathedraal van Le Roy. Dit Park is het levenswerk van landschapsarchitect Louis le Roy. In het park is restmateriaal van stratenmakers omgezet tot een complexe constructie, zonder tekening en geheel afhankelijk van het materiaal dat Le roy aangeleverd krijgt door de gemeente. Le Roy probeerd door deze constructies te laten zien dat de mens (wij) onze energie weer moeten leren gebruiken en minder afhankelijk moeten worden van technische hulpmiddelen. Ik vind dit een erg interessante gedachte omdat ik zelf ook al bijna niet meer zonder technische hulpmiddelen kan.

Het hele park geeft het gevoel of de tijd hier geen rol speelt. De oude constructies zijn overwoekerd door alle planten en bomen in het park. Alles gaat gewoon zijn eigen gang en wordt niet aangetast door menselijke ingrepen. Dat een (oude) man dit allemaal (met de hand!) heeft aangelegd is echt heel indrukwekkend maar dat hij door het hergebruiken van de materialen zo'n waanzinnige omgeving kan creëren is nog veel indrukwekkender.

Detail van het virtuoze stapelwerk van Le Roy.

Ouder stapelwerk overwoekerd.

Creatief met...

Een week lang afval sparen en het vervolgens meenemen naar de Culturele Woensdag. Dit was de opdracht van Wim Marseille bijna twee weken geleden. Wat we met al dat afval moesten doen bleef een raadsel tot aan afgelopen woensdag...

De komende acht weken zullen de culturele woensdag in het teken staan van duurzaamheid en hoe wij als ontwerpers daar een visie op kunnen vormen. Na het zien van de presentaties werd al snel duidelijk dat dit geen eenvoudig onderwerp is. Met name de oneindige keurmerken en producten zorgen ervoor dat je door de bomen het bos niet meer ziet.

Met het afval dat wij gespaard hadden hebben we korte opdrachten gedaan zoals het ordenen van het afval naar eigen keuze.

Mijn afval geordend op "ruis".

Nog meer afval, nu alleen geordend op "duur".

 Na de opdrachten werd al het afval gestort op een grote hoop midden in de college zaal om het vervolgens weer in groepjes te sorteren naar een eigen onderwerp. Mijn groepje ging op jacht naar "Italiaans afval".

Het afval van alle studenten...

Drie Dwaze Dagen eat your heart out...

Het resultaat van ons Italiaans afval.

Het was natuurlijk erg confronterend om te zien hoeveel afval je al in een weekje kan produceren. Ik vind het moeilijk om minder afval te produceren omdat alles wat in de winkels te koop is in een (plastic) verpakking zit. In de toekomst zal ik proberen minder afval te produceren en opzoek gaan naar alternatieven die er voor zorgen dat ik minder afval maak.

Geheugen?

Geheugen dat was het woord waar het allemaal om draaide tijdens de Culturele Woensdag van dertien oktober. Samen met mijn groepje kregen wij de opdracht dit woord te verbeelden in de Utrechtse wijk Leischen Rijn. Tot zover de opdracht, nu de uitwerking:

Hoe verbeelden wij een woord in woonruimte? Met die vraag begon de brainstorm, al snel kwamen we op het idee geheugen te linken aan markante gebouwen, punten, objecten die je altijd lijkt te onthouden als je je een woonwijk of plek voor de geest probeert te krijgen. Het leek ons een goed idee deze plekken vast te leggen op foto en daarbij te voorzien van het beeld dat het eerst bij ons op kwam. Onze verbeelding werd dus een combinatie van een foto en een performance. Na wat korte tests op school stapten we in de bus richting Leidsche Rijn.

Het eerste markante gebouw wat wij tegen kwamen staat door deze performance wel een tijdje in mijn geheugen gegrift.

Het was grappig om te zien dat bij het kiezen van de performance de allereerste associaties en ideeën veelal overeen kwamen. Bij de presentatie was het verrassend om te zien wat de andere groepen allemaal bedacht hadden om hun woorden te verbeelden. Sommige groepen namen de woorden wat letterlijker terwijl anderen een hele abstracte vorm kozen. Het was ook leerzaam om te zien hoe ver je eigenlijk kan gaan in het verbeelden van een woord zonder dat het zijn betekenis verliest.

Beste lezers,

Deze keer een verslag van al mijn ervaringen, indrukken en belevenissen in de hoofdstad. Met een aantal klasgenoten zijn we begonnen bij de tijdelijke tentoonstelling in het stedelijk museum daarna hebben we een kijkje genomen in de Nieuwe Kerk en hebben we de dag afgesloten in de beelden tentoonstelling Beeldhalwerk.

Goed, laat ik beginnen met het Stedelijk Museum:
Via de tijdelijke achteringang (de hoofdingang behoort tot een van de prestigieuze bouwprojecten van Amsterdam en zal dus waarschijnlijk nog lange tijd een bouwproject blijven...) starten wij de tijdelijke tentoonstelling. Op de begane vloer waren veel kunstwerken te vinden die een combinatie waren van beeld en geluid, ik ben geen groot fan van audiovisuele kunst omdat mij vaak domweg de essentie of boodschap ontgaat. Misschien komt het omdat ik het teveel als beeld en geluid beleef en niet als kunst.
Tot zover vond ik het stedelijk museum een beetje teleurstellen

Maar,

Meteen na het betreden van de eerste verdieping werd het een stuk interessanter. Op de foto is een ruimte te zien die door zijn typografie,kleuren en vlakverdeling een surrealistisch gevoel geeft.

Op deze foto is een kunstwerk te zien van Diana Thater.  Dit was wat mij betreft een van de interessante werken van de dag. Het is moeilijk om uit te leggen wat er gebeurd bij dit werk, maar ik ga het toch proberen.
Het werk bestaat 3 ruimten die in een gang liggen, op het eerste gezicht zijn ze alle drie blauw verlicht.
Echter zijn het drie verschillende kleuren blauw en doordat je ogen blauw licht compenseren met rood licht (natuurkunde...) wordt bij het betreden van de tweede ruimte de eerste ruimte paars! Een erg rare ervaring omdat je zeker weet dat je in een blauwe ruimte stond. Vervolgens gebeurd bij de derde ruimte hetzelfde alleen dan nog heftiger. Wat de kunstenaar bedoeld met dit werk is mij nog niet helemaal helder, misschien dat het iets te maken heeft met de beperkingen van ons brein?

Lars de Groot, nu al met naam in het stedelijk.

 

Dit is een werk van Germaine Kruip waarbij licht architectuur en interactie tussen bezoeker en kunstwerk centraal staat. Een bijzondere installatie van roterende spiegels die de ruimte constant verduisterd of volgooit met daglicht. Wat dit werk zo bijzonder maakt is dat het de ruimte en je beleving van de ruime constant veranderd.

Zoals bij elk groot museum is het onmogelijk om alle werken te bespreken. De foto's zijn ook maar een (erg) kleine selectie van wat ik interessant vond. Ik ben erg benieuwd hoe het museum wordt na de voltooiing van de nieuwe entree. Tot dan moeten we het doen met de tijdelijke tentoonstelling die zeker de moeite waard is!

De Nieuwe Kerk (de installatie van Krijn de Koning)

Omdat Rob lyrisch was over de installatie van Krijn de Koning was ik erg benieuwd naar zijn werk.

We pakten snel tram 5 terug richting de Dam en gingen naar de Nieuwe Kerk. Bij binnenkomst was ik eigenlijk verbaasd ik zag alleen een constructie van steigerdelen en stempels die een hoog podium maakte in de Nieuwe Kerk. Pas als je boven op de steigers staat krijg je een idee wat deze installatie zo bijzonder maakt. Doordat je vijf meter verhoogd bent krijg je zo'n andere beleving van de kerk en alle details. Ik vond het bijzonder om te zien dat je door het veranderen van je perspectief een ruimte zo anders kan beleven.

Eenmaal weer terug op de vaste grond zijn we naar de Beeldhalwerk in Amsterdam-Noord gegaan.

Naast de tentoonstelling van Beeldhalwerk waren er ook maquettes van ontwerpen voor een cultuurgebouw in Amsterdam-Noord te zien. De maquettes waren gaaf om te zien omdat ik ze op zo een groot formaat en schaal nog nooit gezien had.

Ik vind het erg moeilijk om mijn mening te geven over Beeldhalwerk omdat ik met gemengde gevoelens de tentoonstelling verliet. Ik veel mooie werken gezien maar ook een hoop werken waar ik moeite mee had. Misschien komt dit omdat ik met te weinig achtergrond kennis naar de beelden heb gekeken. Ik vond het ook jammer dat de werken erg dicht op elkaar stonden wat sommige kunstwerken niet veel goed deed. 

Op de foto een werk van Zoro Feigl dat door zijn beweging, geluid en plek overal in de hal aanwezig was.

Terugkijkend was een het een zeer geslaagde dag met veel moderne kunst. Ik heb mijn horizon weer een beetje verbreed en ik merk dat ik steeds meer interesse voor kunst begin te krijgen. Volgende week een opdracht binnen school en dan op naar het tweede blok!

Antwoorden uit Amsterdam

Voor Rob en Willem, 

De antwoorden van Culturele Woensdag 6/10. 

Mijn verslag van deze dag volgt zeer snel!

Wat is het tentoonstellingsconcept van Beeldhalwerk en hoe ervaar je dit?

Ik vond het moeilijk om een duidelijk overkoepelend concept te herkennen in de tentoonstelling. Volgens mij is er express niet gekozen voor een tentoonstellingsconcept om zo de beelden alle aandacht te geven. Mijn ervaring van deze aanpak was positief omdat zo de kunstwerken volledig tot hun recht komen.

Zou je het zelf ook zo doen?

Voor deze tentoonstelling pakte de aanpak goed uit, echter zou een concept voor meer duidelijkheid zorgen en kan het de promotie interessanter maken.

Hoe ervaar je ruimtelijkheid van het werk van Krein de Koning?

Het schept door de felle kleuren en vele ruimtes en deuren verwarring. Het contrast met de kerk wordt door het werk van Krijn de Koning verstrekt.

Hoe ervaar je nu de kerk, nu je op 5 m hoogte kunt lopen?

De ervaring wordt geheel anders. Je ziet meer details en je eigen beeld en perspectief van de kerk worden volledig omgegooid.

Hoe ervaar je de kerk erna als je weer beneden staat?

De kerk lijkt veel imposanter en groter dan wanneer je op vijf meter hoger staat.

Hoe verhoud de nieuwe ingang zich met het oude Stedelijke Museum?

Er ontstaat een erg groot contrast tussen het oude gebouw en de hyper moderne nieuwe ingang.

Geeft het een extra stimulans om binnen te gaan?

Omdat de vorm zo uitgesproken is daagt het je uit om binnen te gaan kijken.

Geeft het een extra gewicht aan de collectie?

De ingang is eigenlijk al een stuk moderne kunst en geeft daardoor wel degelijk extra gewicht aan de collectie.

Rotterdam, 22/09

Nadat iedereen verzameld was op Rotterdam CS begon onze tocht langs de Beeldenroute Westersingel richting het Boijmans van Beuningen Museum. Van alle beelden langs de route vond ik de werken van Job Koelewijn, Formule B en Coop Himmelb(l)au, De lange gele benen van de architectuur het mooist. Het beeld van Job Koelewijn vond ik erg bijzonder omdat het als enige niet langs de kant stond maar midden in het water een plat beeld maakte met de tekst: no matter try again fail again fail better. 

Het werk van Job Koelewijn (normaal zonder kroost)

Na de beeldenroute hebben we het Boijmans van Beuningen Museum bezocht. Ik was al eerder in het museum geweest bij de expositie van Pipi Lotti en haar droomwerelden. Doordat het museum zo'n gevarieerde collectie heeft blijft het boeien en wordt je iedere keer weer verrast.

Maurizio, gespot in het Boijmans

 

Naast alle beeldende en schilderkunst ook 

een afdeling met toegepaste kunst.

(knotted chair van Marcel Wanders natuurlijk)

Rene Margritte - Le Modèle Rouge III (1937)

 

Er zijn in het Boijmans zoveel mooie werken te bewonderen dat ik er zeker vaker naar toe zal gaan.

Onder leiding van Rob hebben we na het Boijmans nog een kleine wandeling gemaakt en zijn we naast de Erasmus brug op een bootje gestapt richting een expositie van Joep van Lieshout.

Hier volgen wat foto's van de expositie in de havenloods:

De foto's van de expositie zitten allemaal wel tegen het obscene aan, maar na het lezen van de brochure waarin alle concepten voor de beelden en de expositie worden uitgelegd krijg je een beter beeld van wat er allemaal omgaat in het hoofd van Joep van Lieshout.

Op de terugweg naar Rotterdam CS zijn we nog langs het winkeltje scrap gegaan. In het winkeltje verkopen ze eigenlijk alleen maar troep die voor kunstacademie studenten erg interessant is tegen studentvriendelijke prijzen. Een erg leuk winkeltje, en ik vraag me af waarom er zo'n winkel niet in Utrecht bestaat...

 

 

Kröller-Müller Museum

In het kader van de culturele woensdag heb ik vandaag het Kröller-Müller Museum bezocht.
Na een behoorlijk lange reis en een korte fietstocht arriveerden ik samen met een aantal klasgenoten keurig op tijd bij het Kröller-Müller Museum in Otterloo.

Na een korte introductie van Wim Marseille bij het Rietveld paviljoen waren we vrij om het park te gaan bezichtigen. Het Rietveld Paviljoen was helaas (vanwege onderhoud) van al zijn beelden ontdaan wat het paviljoen enigszins leeg maakte. Het paviljoen is qua lijnenspel en transparantie bijzonder sterk ontworpen en na goed bestuderen van alle onderdelen kwamen we erachter dat alles bijzonder strak op elkaar is "uitgelijnd" en er prachtige vlakken te zien zijn!

 het Rietveld Paviljoen

Het hele park staat natuurlijk vol met prachtige beelden, maar omdat ik niet van plan ben dit bericht tot diep in de nacht door te typen zal ik drie beelden/installaties eruit pikken die ik erg interessant vond.

 Amfitheater - Marta Pan

Op een gazon strook in het park rijst ineens uit het niets een klein amfitheater omhoog, dit theater is opgebouwd uit een een ellips vorm met daaromheen een ellips vormige tribune. Het bijzondere van dit kunstwerk is dat het vanuit verschillende hoeken en standpunten je stem allerlei vreemde akoestische vervormingen geeft.

Jean Dubuffet - 9 jarden d'emai

Misschien wel het meest bijzondere kunstwerk wat ik vandaag heb gezien, de abstractie en het rare reliëf geven je het idee of je in een driedimensionale kindertekening aan het wandelen bent!

Lawrence Weiner - Een verzameling van

Ik heb ook voor dit kunstwerk gekozen omdat ik erg houd van kunstwerken die "iets" doen met hun omgeving. Dit werk van Lawrence Weiner maakt van het gazon voor de ingang een spannende compositie. Door het kunstwerk steeds van verschillende hoeken te bekijken vallen er steeds weer nieuwe dingen te zien.

Tot zover het Kröller-Müller Museum. Zoals ik al eerder had gezegd kan ik nog wel drie bloggen vullen met beelden die ik vandaag gezien. Mocht je interesse zijn gewekt door deze beelden dan kan ik je zeker aanraden het Kröller-Müller Museum te bezoeken want het is de lange reis zeker waard!

PS. De oplettende lezer heeft waarschijnlijk opgemerkt dat het bericht van vorige week nog ontbreekt... Door technische problemen is dit bericht wat vertraagd, maar spoedig zal hij te lezen zijn!

Kinetische lijn

Op de link hieronder kunnen jullie het resultaat zien van de kinetische lijn van mijzelf, Jorrit, Mart en Milan. Veel studenten kozen voor een kleinschalige aanpak, wij dachten daar echter anders over en probeerden de lompste, meest luidruchtigste en gevaarlijkste lijn te creëren...

klik klik klik klik klik klik
http://www.youtube.com/watch?v=W67AaHEIgiI 

De barrière

Op woensdag 8 september kregen mijn groepsleden en ik de opdracht een barrière te bedenken.
Deze barrière mocht vrij worden geïnterpreteerd en het resultaat moest worden vastgelegd.
Na een brainstorm sessie met ons groepje kwamen wij op het idee om de barrière niet als iets fysieks te maken maar meer een sociale barrière...

Iedereen die met het openbaar vervoer reist herkent deze situatie misschien wel: een volle bus/trein etc. waarin mensen die op de zitjes zitten hun zitplek afbakenen door het neerleggen van hun tas. Deze barrière zorgt ervoor dat mensen die willen gaan zitten moeten gaan vragen of ze er mogen zitten. Op deze manier ontstaat er voor de reiziger twee barrières die hij moet overwinnen om te kunnen zitten.

Wij vroegen ons af of we dit soort barrières binnen school konden creëren om zo te kijken of de studenten van de HKU bereid zijn deze sociale barrières te doorbreken.

Het Auditorium:
Het leek ons een nog beter idee om de barriere zo dicht mogelijk bij ons te houden en daarom kozen we voor het auditorium als plek voor ons experiment.
Het aantal stoelen in de zaal hebben we verminderd zodat we er precies genoeg hadden voor alle studenten. Vervolgens hebben we een nieuwe opstelling gemaakt die er voor zorgt dat iedereen krap op elkaar zat.

De opstelling

Start:

Ons project kon beginnen, de stoelen stonden klaar en de mensen begonnen langzaam binnen te stromen. Het was opvallend om te zien dat vooral de studenten die als eerste binnen kwamen niks van de nieuwe opstelling merkte en gewoon willekeurig gingen zitten in de zaal. Ons groepje had zich alvast onder de stoelen verdeeld en tassen klaargelegd..

Nadat het auditorium goed gevuld was begonnen er al "eilandjes" te ontstaan van groepen studenten.

Al snel bleek dat er overal barrières waren en dat de laatkomers geen plek meer konden vinden. De laatkomers weigerden op de losse plekken te gaan zitten of te vragen of ze op de plekken met tassen konden zitten. Het resultaat was uiteindelijk dat de laatkomers op de grond gingen zitten of andere stoelen buiten het lokaal gingen zoeken. De sociale barrière bleek dus toch te groot.

Conclusie:

Met die korte experiment kwamen we er achter hoeveel macht je eigenlijk hebt om mensen een bepaalde kant op te sturen door middel van het veranderen van een ruimte. Ook zagen we dat het voor veel mensen toch moeilijk is sociale barrieres te doorbreken.